Het kanon van Sint-Paulus

Ik vraag me af waar ons kanon gebleven is. Wellicht is het in juni 1790 door de Antwerpse predikheren gekocht om de teruggave van onze Caravaggio, de Rozenkransmadonna door de Oostenrijkers af te dwingen, misschien om een andere reden.

Hoe dan ook, de dominicanen kochten een kanon voor de patriotten van de Belgische Omwenteling, de eerste Belgische revolutie, tijdens de Oostenrijkse periode. De zwartzusters uit de gelijknamige straat kochten er ook één, net zoals vele andere religieuze organisaties in Antwerpen. De kathedraal spande de kroon, met wel vijftien stuks! Sint-Jacob acht!

Op 2 juni 1790 riep het Souveryn Congres in Brussel de geestelyke en wereldlyke corpora op om in te schrijven voor de aankoop van kanonnen om naar de Oostenrijkers te schieten. Ieder kanon kostte 30 Louis. De bisschop van Antwerpen, de Nelis, zetelde mee in het Antwerps collectebureau op 16 juni, dat verklaart waarschijnlijk de oorlogszuchtige inspanningen van onze hoofdkerk. De clerus was de Oostenrijkse roof van het Belgisch religieus patrimonium in het voorgaande decennium niet vergeten.

In november 1790 doekten de Oostenrijkers de revolutie alweer op, de kerken en kloosters hadden met het geld voor de kanonnen beter nieuwe klokken gekocht. Maar ja, die zouden dan tijdens de Eerste Wereldoorlog misschien weer omgesmolten zijn tot… kanonnen, zo blijven we bezig. De foto toont zo’n kanon voor kogels van zes pond uit het einde van de 18de eeuw, collectie Rijksmuseum Amsterdam.