Preken

vorige preken

Preek van de week: 1 december 2024 - Anton Milh o.p.

De pastoor van onze parochie, Didier Croonenberghs o.p. of één van zijn medebroeders houden tijdens de zondagsviering een homilie. Een wekelijkse pastorale handleiding voor de gelovigen op basis van het evangelie. Hieronder vindt u de preek van de voorbije week:

Beste zusters en broeders, goede vrienden,

Misschien heeft u het gezien op ATV of gelezen in de frut: op de Vrijdagmarkt werd onlangs een bunkercomplex uit de tijd van de Koude Oorlog blootgelegd. In die tijd putte men hoop uit de gedachte – ietwat onzeker – dat wanneer ‘de bom’ viel, men in zo’n bunker wel de eerste uren zou doorkomen. Gebukt, angstig, in de duisternis, onder het stof. Of er na die eerste uren nog iets overeind zou staan op aarde, waardoor het de moeite zou zijn om weer uit de bunker te komen, was een vraag die men liefst nog wat voor zich uitschoof. Het is typerend voor een mentaliteit van ‘kop-in-kas’, die de mens zenuwachtig en schichtig door het leven doet gaan en die geen enkel echt toekomstperspectief biedt. Denk ook maar aan het stamhoofd van Asterix en Obelix, de chef die regelmatig bezwijkt onder de vrees dat de hemel op zijn hoofd zal vallen… en denkt zich daartegen te kunnen beschermen door er een schild boven te houden.

Ook in het Evangelie van deze eerste Adventszondag dreigt van alles uit de hemel naar beneden te vallen. “Er zullen tekenen zijn aan de zon, maan en sterren” en zelfs “de hemelse heerscharen zullen in verwarring raken”. Bij zo’n dramatisch beschreven eindtijd vraagt een mens zich af hoe hij zich hierop kan voorbereiden, wetende dat een bunker niet veel zal helpen en een schild nog veel minder.

Gelukkig geeft Jezus ons goede raad. Vooreerst: “zorg ervoor dat uw geest niet afgestompt raakt door een roes van dronkenschap”. Naast een broederlijke aanmaning om straks hier op de Veemarkt niet al te onbedachtzaam in de jenever te vliegen, heeft Jezus het over de bedwelming van onze geest door zelfillusie, het onszelf een rad voor ogen draaien. Hij wijst dus de houding af van de onverbeterlijke optimist, die – wars van al wat kwaad is en al wat fout gaat – stellig volhoudt dat het allemaal wel goedkomt. Hoe het goed komt, weet hij niet te zeggen, enkel dat het goed komt. Nee, dat soort ‘positivo’ is de christen beslist niet. Daarvoor ziet hij dat het lijden en de miserie in deze wereld te groot zijn en niet onder de mat kunnen worden geveegd.

Maar vooraleer nu te vervallen in het tegenovergestelde, in pessimisme, waarschuwt Jezus ook voor afstomping van de geest “door de zorgen van het leven”. Dat is wanneer iemand in niets – in geen moment, in geen persoon, in geen ontmoeting – nog het goede kan zien. Ook dat is beslist niet de houding van de christen, die gelooft in een Schepping en in een mensheid die door God goed gewild zijn.

Is christen-zijn dan een soort middenweg tussen optimisme en pessimisme in, is christen-zijn misschien gewoon realistisch zijn? Ja, in de zin dat de christen dit menselijke bestaan niet afwijst maar ten volle aanneemt, het goede in dankbaarheid aanvaardt en het kwade met vallen en opstaan probeert te dragen. Maar de christen is méér dan een realist. Jezus zegt: “richt u op en heft uw hoofden omhoog” en “weest altijd waakzaam en bidt”. In tegenstelling tot de pessimist wentelt de christen zich niet in de modder van dit bestaan, en in tegenstelling tot de optimist doet de christen niet alsof die modder er niet is. De christen stopt ook niet bij de vaststelling dàt die modder er nu eenmaal is, zoals de realist. De christen is diegene die zich te midden van de modder opricht en ingespannen de horizon aftuurt.

De christen is een mens van de hoopvolle verwachting. Verwachting, niet van iets, van een geweldig of zelfs gewelddadig evenement waarbij de goeden zouden worden gespaard en de kwaden gestraft, maar wel van Iemand. Iemand die naar ons toekomt: de Mensenzoon. Hij die geheel van God is én geheel van ons. Iemand wiens komst reeds op zovele manieren aangekondigd is, wiens komst op zovele manieren hoorbaar, zichtbaar, voelbaar is. Iemand met wie wij nu reeds voortdurend in gesprek kunnen zijn, vandaar Jezus’ oproep om te bidden, ‘conversatie’ met Hem te hebben. Beste zusters en broeders, weest dus waakzaam. Geen ‘kop-in-kas’ maar opgericht, niet terneergedrukt maar met het hoofd omhoog. Zie zijn tekenen, prijs zijn tekenen, handel ernaar. Verkondig de komst-voor-allen van Jezus, de Mensenzoon. En dat ge dan stand moogt houden voor zijn aangezicht. Amen.

vorige preken

alle preken van 2021 (vanaf 20 juni)

alle preken van 2022

alle preken van 2023

preek van 7 januari 2024, Dries Ghesquiere, Openbaring van de Heer

preek van 14 januari 2024, Anton Milh

preek van 21 januari 2024, Francis Akkara

preek van 28 januari 2024, Didier Croonenberghs

preek van 4 februari 2024, Kiran Joy

preek van 11 februari 2024, Francis Akkara

preek van 18 februari 2024, Didier Croonenberghs

preek van 25 februari 2024, Kiran Joy