Preken

vorige preken

Preek van de week: 15 september 2024 - Kiran Joy o.p.

De pastoor van onze parochie, Didier Croonenberghs o.p. of één van zijn medebroeders houden tijdens de zondagsviering een homilie. Een wekelijkse pastorale handleiding voor de gelovigen op basis van het evangelie. Hieronder vindt u de preek van de voorbije week:

“Maar gij, wie zegt gij dat ik ben? – Gij zijt de Christus”

De opeenvolging van verhalen over Jezus van Nazaret, en van woorden van Hem, die samen het evangelieboek van Marcus vormen, bereikt een hoogtepunt vandaag met de vraag van Jezus, en het antwoord van Petrus.

De vraag wordt ingeleid met een bredere vraag, die het juiste antwoord aftekent tegen een contrast-achtergrond: “Wie zeggen de mensen dat Ik ben?”. Met andere woorden: “Wie ben ik in de publieke opinie? Heb ik een goede pers? Hoe liggen de verwachtingen?” Er worden drie opinies opgesomd: de enen zeggen dat Hij Johannes de Doper is, anderen zeggen Elia, en volgens weer anderen, is Hij, een van de profeten. In de latere geschiedenis, is die eerste inventaris, uitgegroeid tot een, nog bredere waaier; Jezus de leraar, wonderdoener, politieke agitator, sociale hervormer, naïeve utopist, Hogepriester, Verlosser, Zaligmaker,.… een hele litanie.

Maar dan, wordt de vraag, recht op de man afgesteld: “Maar gij, wie zegt gij dat ik ben?” Het is de grote vraag van het evangelie, die eigenlijk onderhuids al aanwezig is in alle voorafgaande verhalen over de daden en woorden van Jezus. Het evangelie bereikt hier zijn hoogtepunt met het antwoord van Petrus “Gij zijt de Christus”.

Met dit antwoord, staan we in het hart van het evangelie. Daar, is het om te doen. Om deze getuigenis is het evangelie geschreven en om deze getuigenis wordt het evangelie, vandaag, nog altijd verkondigd.

Toch, volgt bij Marcus op het juiste antwoord van Petrus, geen opgewonden reactie van de kant van Jezus. Integendeel, op die geloofsbelijdenis van Petrus volgt direct een soort spreekverbod: “Hij verbood hun nadrukkelijk hierover te spreken”. Die onverwachte reactie vormt een scherpe anticlimax en maakt van dit kort, vraag-en-antwoord-gesprek, een soort scharnier, tussen het eerste en het tweede deel van het hele Marcus-evangelie. Op de eerste uitdrukkelijke geloofsbelijdenis volgt, als een zware domper, de eerste lijdensvoorspelling; en in het tweede deel van dat evangelie zullen de lijdensvoorspellingen, heel snel, op elkaar volgen, om uit te monden, in het lange lijdensverhaal, waarin die voorspellingen in vervulling gaan.

Het is alsof men, na lang geleidelijk stijgen, eindelijk de top van een bergkam bereikt heeft, en nu plots, de steile, snel dalende afgrond aan de overzijde zichtbaar wordt. Tot nu toe, waren, de verwondering en bewondering voor Christus bij de mensen in stijgende lijn gegaan: altijd maar méér succes, méér volgelingen, méér verwachtingen. Nu, wordt het hoog tijd, dat Hij de ware aard van zijn zending preciseert, om te vermijden dat de mensen zich over Hem een verkeerd beeld zouden vormen. Het is dus tijd om hun geloof in Hem, uit te zuiveren.
Want inderdaad, zeggen dat Jezus van Nazaret de Christus, de Messias is, kan men op velerlei manieren. Je kunt al je verlangens en verwachtingen op Hem projecteren en hopen, dat Hij het allemaal voor elkaar brengt. Je kunt Hem voor je karretje spannen, van je eigen plannen en eigen utopische dromen.

Jezus, kan de belijdenis van Petrus niet loochenen, hij kan er niet omheen, maar evenmin kan Hij ze aanvaarden. Want Petrus’ antwoord is nog te veel een wensdroom en een verbale formule en daarom nog niet écht geldig. Petrus, is Jezus tot nu toe gevolgd, en is getuige geweest van krachtige leringen en wonderbaarlijke genezingen, van succes naar succes. Petrus heeft al veel gekregen, maar eigenlijk zelf nog niets gedaan, nog niets gegeven, nog niets geleden, voor het geloof dat hij met de mond belijdt. Daarom verbindt Christus nu de woordelijke belijdenis van Petrus, met datgene wat zal moeten gestalte geven, aan zijn eigen leven en aan het leven van Petrus.

Het lot van hen, die in Christus geloven zal Zijn lot weerspiegelen. “Wie mijn volgeling wil zijn, moet Mij volgen, door zichzelf te verloochenen en zijn kruis op te nemen”. Op Christus onze hoop stellen, dat houdt in, dat wij midden in diezelfde stroming gaan staan, die bij Hem haar beginpunt heeft, een stroming die de bedding van zijn kruisweg volgt. Geloven met woorden alleen, is nog geen geloof. “Wat, baat het een mens te beweren, dat hij geloof heeft, als hij geen daden kan laten zien?”- zei Jakobus

Onze geloofsbelijdenis, is niet in de eerste plaats een theorie; niet allereerst een verzameling van formules en dogma’s (dat is ze natuurlijk ook); ons christen-zijn laat zich niet in de eerste plaats bepalen door onze gebeden en liturgie (dat doen ze natuurlijk ook). Maar onze geloofsbelijdenis, ons credo, is op de eerste plaats een levenswijze. Men kan in Jezus Christus maar echt geloven door Hem na te volgen. En navolging is hier kruisvolging.

Ook aan ieder van ons persoonlijk stelt Christus vandaag de vraag “En gij…”. En jij, bejaarde of jonge mens, jij gelukkige of ontgoochelde mens, jij gezonde of zieke mens, jij familievader of verpleegster, jij broeder dominicaan of leek, of wie dan ook: “Wie zegt gij dat Ik ben?” Moge het antwoord dat wij op deze vraag geven met ons Credo, niet alleen maar, dat zijn van een woordelijke geloofsbelijdenis, maar ook, dat van een daadwerkelijk geloofsleven. Amen!

vorige preken

alle preken van 2021 (vanaf 20 juni)

alle preken van 2022

alle preken van 2023

preek van 7 januari 2024, Dries Ghesquiere, Openbaring van de Heer

preek van 14 januari 2024, Anton Milh

preek van 21 januari 2024, Francis Akkara

preek van 28 januari 2024, Didier Croonenberghs

preek van 4 februari 2024, Kiran Joy

preek van 11 februari 2024, Francis Akkara

preek van 18 februari 2024, Didier Croonenberghs

preek van 25 februari 2024, Kiran Joy