De pastoor van onze parochie, Didier Croonenberghs o.p. of één van zijn medebroeders – Dries, Kiran, Francis, Justin of Anton – houden tijdens de zondagsviering een homilie. Een wekelijkse pastorale handleiding voor de gelovigen op basis van het evangelie. Hieronder vindt u de preek van de voorbije week:
Hij zei: “Volg Mij.”
Beste broeders en zusters
Ik wil deze preek beginnen met een vraag. Hoeveel van jullie zouden bereid zijn om alles wat jullie vandaag gepland hebben los te laten en een dag retraite in de Kerk bij te wonen zonder enige uitnodiging vooraf? Wat als ik aankondig dat jullie na de Mis tot vanavond in de Kerk moeten blijven? Die vraag zal niet als vanzelfsprekend klinken, zeker niet op een zondagmorgen als we ons al verheugen op een heel ander en veelbelovend programma. Misschien staat ook de FIBA Basketbalfinale op Groenplaats op die lijst … . Waarschijnlijk zou ik zelf twijfelen voordat ik “ja” zou zeggen op het voorstel.
Ik herinner me een periode in mijn leven dat ik dingen deed met een merkwaardige spontaniteit omdat ik geloofde dat ik het voor de Heer deed. Daarom dacht ik er nooit over na om in te gaan op Zijn inspiraties in mijn dagelijks leven. Mijn roeping tot het priesterschap was de vrucht van dat spontane “ja” ; en ondertussen ben ik priester. Maar nu vrees ik die spontaniteit te verliezen, nu vrees ik afhankelijk te worden van de Heer, nu ben ik bang ben om spontaan “ja” te zeggen, zelfs op de eenvoudigste uitnodigingen van Jezus. Ik vraag me vaak af waarom het zoveel moeilijker is dan ooit tevoren, waarom ik elke dag blijf worstelen met de uitnodiging me vrijwillig aan de Heer en Zijn inspiraties over te geven.
Ik geloof dat alle drie lezingen van vanmorgen ons oproepen tot deze vrijheid, een vrijheid waarin we kiezen voor Christus, zonder verder te twijfelen aan wat het betekent Hem te volgen. Paulus zegt in de tweede lezing: “Toen Christus ons bevrijdde, bedoelde hij dat wij vrij zouden blijven, niet gebonden door een juk van slavernij, maar een oproep tot vrijheid om ja te zeggen tegen Jezus en zijn werken.”
Deze vrijheid om voor Christus te kiezen wordt belemmerd door de zorgen en beslommeringen van deze wereld. Die strikt ons in een web van onzekerheid en angst, dat als ik toegeef aan deze spontaniteit, mijn leven niet meer hetzelfde georganiseerde leven zal blijven. Mijn lieve broeders en zusters, ons leven zal zeker niet meer hetzelfde zijn als je Hem ontmoet. Hij brengt een dynamiek teweeg die zelfs in het rustigste leven van een mens zichtbaar is. In het hoofdstuk waaruit de eerste lezing is genomen, lezen we dat Elia God vond, niet in de aardbeving en het vuur ; in die zachte bries, zag hij God.
Vaak creëren wij gelegenheden om Jezus te ontmoeten en Hem te volgen volgens ons plan. Terwijl het eigenlijk omgekeerd zou moeten verlopen: wij zouden Hem moeten ontmoeten volgens Zijn plannen. We gaan er vaak van uit dat ons doel overeenkomt met dat van Jezus. Soms is het plan van Jezus, dat wij juist in zo’n spontaan Ja-antwoord, een weg kunnen ontdekken zoals wij die ons voordien nooit hadden voorgesteld, en die ons leven veel beter en veel levendiger maakt dan voorheen.
Je zou deze spontaniteit verkeerd kunnen opvatten, bijvoorbeeld als een instinctieve reactie. Daar ben ik het niet eens mee want het is meer dan alleen een instinct. Het komt van dieper, het komt voort uit de prioriteiten die we in ons leven vooropstellen. Dit brengt mij terug naar de vraag die ik aan het begin van de Mis stelde. Iemand die Jezus de eerste plaats in zijn leven geeft, zal er geen moeite mee hebben zijn agenda aan te passen en zijn tijd voor de Heer vrij te maken. Automatisch volgt dan de vraag over het belang van ons gezin en de tijd die ik hen mag geven. Ik ben het er helemaal mee eens dat familie erg belangrijk is in ons leven en dat ik zelf alles zou hebben gedaan om bij mijn ouders te zijn. Maar mijn ervaring heeft mij geleerd dat als ik tijd aan Jezus geef, ik ook voldoende tijd voor mijn gezin krijg. Ik verduidelijk dit met een voorbeeld : tijdens mijn opleiding tot priesterschap leefde ik gescheiden van mijn ouders leven. Elk jaar had ik recht een maand vakantie. Door omstandigheden moest mijn moeder een zware operatie ondergaan en was mijn vader alleen thuis. Ik had zo graag bij mijn moeder willen zijn, maar de examens naderden en het was een zware tijd. Maar Jezus werkt op mysterieuze wijze. In de week dat mijn moeder werd geopereerd, kreeg ik onverwacht een driedaagse vakantie. Ik kreeg tijd om mijn bedlegerige moeder te bezoeken en mijn vader te helpen. Sommigen van jullie zullen het misschien als toeval beschouwen, maar die dag realiseerde ik me dat wanneer we in ons leven tijd geven aan Jezus, er ook tijd gevonden zal worden voor de andere activiteiten.
Maar, beste vrienden, deze spontaniteit brengt ook gevaren met zich mee. Deze spontaniteit kan ons ook leiden tot een zekere zelfzucht (self-indulgence), waarbij we proberen onze lusten en verlangens te bevredigen in naam van deze spontaniteit in de Heer, waarbij we veronderstellen dat dit het plan van Jezus is. Wanneer dergelijke belangen ons verblinden, wordt het nog gevaarlijker. Wat doen we dan? Hoe vermijden we dit? Ik geloof dat er een weg bestaat om dit gevaar te vermijden, namelijk de weg van de gemeenschap. Het realiseren van de roeping van Jezus als gemeenschap, die Jezus en Zijn Woord als prioriteit heeft, kan ons helpen dezelfde visie te hebben en te bewaken. Uit die visie ontspringt een spontaniteit om onmiddellijk “ja” te zeggen dat boven faam, erkenning en macht uitstijgt. Wanneer iemand van het pad en plan van Jezus afdwaalt, zijn de anderen er om hem te helpen de juiste weg te wijzen, waardoor hij weer een klare kijk op zijn leven krijgt. In het evangelie van vandaag zegt Jezus dat de vossen holen hebben en de vogels in de lucht nesten, maar de Mensenzoon nergens zijn hoofd kan neerleggen. De wegen van Jezus zijn soms onzeker als we door de ogen van de onzekere wereld kijken. Hem volgen in deze onzekerheid is een uitdaging, maar de hoop en vrede die Hij biedt zijn zo lonend dat je ze tegen niets anders zou willen ruilen. Laten we om de genade van spontaniteit vragen in ons eigen leven en één gemeenschap vormen die één van hart en van geest Zijn Woord verkondigt. Amen.
vorige preken
Nieuwsbrief
We verzenden een wekelijkse nieuwsbrief met activiteiten en informatie over Sint Paulus.
